نازنین زهرای من

کنارم نشست ...هنوز چند ثانیه ای نگذشته بود که پایش تند تند شروع به حرکت کرد...دخترزیبارویش با موهای مجعد وطلایی و چشمان معصومش خیره شد به چهره مادر،انگار این حرکت اظطراب آور برایش چندان خوشایند نبود...با کمی مکث روی صورت مادر ولبخند تصنعی اودوباره مشغول بازی با عروسکش شد...هنوزبچه هایمان به ارتباط چشمی بسنده کرده بودند....برای آنکه اجازه ارتباط را به نازنین زهرا داده باشم شکلاتها را ذستش دادم وخواستم تابه او هم بدهدواین شروع لبخند وصحبت های کودکانه شد..مادر اما هنوز سوپاپ اطمینان بدنش فرمان به حرکت میداد.....چاقی نتوانسته بود همه زیباییش را زیر چربی های اضافی صورت واندامش مدفون کند...آرام گفتم همیشه مطب اینقدر شلوغه؟(راستش جواب را میدانستم...

دو روز پیش بدون مقدمه قسمت شد بریم زیارت حضرت معصومه وفهمیدیم تولدشون نزدیکه واین سفر نذر تو شد،نذر ایمان تو ...سلامتی تو....اخلاق تو فرشته زندگیم روزت مبارک.... پی نوشت:رفتیم خونه عمه عفت (عمه من)خیلی خوش گذشت ...

ماه شوال بود ،بعداز ماه مبارک رمضان،دوتا خط موازی صورتی بهم لبخند زدند وتو اومدی ...از همون روز قصر صورتی توی قلبم ساختم برای اومدنت،فرش قرمز انداختم از دم قصرتازیر پاهای کوچولوت .... نازنین زهرای من ،سه سال واندی شداز آن لبخند موازی تاامروز.... بودنت به واقع برای من برکت بوده وهست، برکتی پراز عطر شیرین مادری... از لحظه اومدنت مینویسم تا امروز... لحظه به لحظه ورودت به این دنیا یادمه ...موقع هایی که درد میکشیدم فقط به کسایی که ملتمس دعا بودن دعا میکردم وجالب این بود که پرستارها میومدن والتماس دعا میگفتن ومن شک ندارم اون لحظه فرشته ها دعا را تا پیش خدا بی واسطه میبردن...شیرینی لحظه ای که اولین صداراشنیدی یادمه...صدای اذان........

این الرجبیون عاشق ماه رجبم ...کاش این ماه هم عاشق من میشد دوستان گلم این ماه پربرکت مبارک همتون باشه التماس دعا بعدا نوشت:دردانه من هم برکت این ماهه دقیق 13رجب سال 91 دردانه من به دنیا اومد یه جورایی تولد قمری پرنسس من هم هست در واقع  روز پدر، من یه هدیه نفیس به ابن نازنین دادم(این طور همسر فهیمیم من ).....پری زاد من تولدت مبارک وعقد من وحاجی هم توی این ماه اتفاق افتاد....جناب همسر این اتفاق مبارک را هم به شما وهم به خودم تبریک میگم...با لپ گلی میگم:آی لاو یو ...

  طبق معمول دختر پاک سیرتم با کلی خواهش وگاهی تهدیدخوابید داشتم مهیای خواب میشدم  که  با ناله دردانه ام فهمیدم پشه ای دستش را نیش زده  هنوز پماد ی که عمه اش  برای  این مواقع داده بود را باز نکرده بودم که با دستهای کوچکش صورتش را میخاراند ...وااای که چه قدر از خواب نا آرام طفلم بیزارم...بالای سرش  کمین  پشه موزی نشستم  تا به محض دیدنش حشره ای که دنیای آرام جگر گوشه ام را به هم ریخته بود از هستی ساقط کنم...نیم ساعت گذشت ومن همچنان بی حرکت..ولی انگار دستم راخوانده بود... بالاخره نشست ...خنده دار است هول شدم...دست وپایم را گم کردم تنها حرکتی که مغزم فرمان داد این بود :دورش کن دورش کردم.....

  هنوز یادم هست اشکهایت را روبروی دفتر مدرسه که بی اختیار جاری شد برای اینکه اسمم را توی کلاس خانم جهانبخش بهترین معلم چهارم دبستان وارد کنند...یادم هست لباس صورتی توری را که فقط به خاطر دل من برایم سفارش دادی وچه کیفی داشت چرخ زدن با چین های پر دامن...دست های جوان وزیبایت را که زیر چادر مشکیت میگرفتم وآرامشی که داشت هنوز خاطرم هست...مهربانم هنوز یادم هست چشمهای نگرانت را که پشت خنده ات قایم کرده بودی وقتی قراربود امتحان ورودی مدرسه خدیجه کبری را بدهم وذوقت را دیدم وقتی در آغوشم کشیدی وبلندم کردی تا اسمم را روی شیشه بخوانم... خواسته های عجیب وغریب دوران نوجوانیم یادت هست؟من که صبرت را یادم نرفته .... گل یاس من نمی فه...

  پاسخ به دعوت مهدیه عزیزم من خیلی خوشبختم به حمدلله پس آنچه مینویسم فقط گوشه ای از ناآرامی ذهنم است .... گفته بودی دل تکانی... خدامیداند آدم کینه ای نیستم.. شده است کسی کاری بکند حرفی بگویدکه برنجی اما بشنوی وبگذری...انگار هیچ وقت ندیده ای ونشنیده ای؟ گاهی حتی میخندی که فکر کنند به دل نگرفته ای وحتی تر گاهی تمام تلاشت را میکنی که عذاب وجدان نگیرد... برای من هم پیش آمده ،طوری که حتی کسی که بد کرده بود معترف بود ومتعجب..... من خیلی ها را به دل نگرفته ام که ببخشم......خیلی وقتها خودم را مقصر دانسته ام وعذر خواسته ام ....اما گاهی حرفی وکاری  برای همیشه چنگ میزند به تار وپود زندگیت.....برای همیشه سیب زندگیت ...